Ένα κάταγμα γόνατος προκαλείται συνήθως από πτώση στο γόνατο ή από στροφική κάκωση του γόνατος. Μπορεί να αφορά τους μηριαίους ή τους κνημιαίους κονδύλους. Χαρακτηριστικά το γόνατο εμφανίζεται πρησμένο, η κάμψη και η έκταση του γόνατος είναι ιδιαίτερα επώδυνη ή και αδύνατη.

Η άρθρωση του γόνατος σχηματίζεται από τρία βασικά οστά, το μηριαίο οστό οστό, την κνήμη και την επιγονατίδα. Η επιγονατίδα αποτελεί κεντρικό στοιχείο του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος μαζί με τον τετρακέφαλο μυ και τον επιγονατιδικό τένοντα.

Η διάγνωση γίνεται με απλές ακτινογραφίες.

Η αντιμετώπιση των καταγμάτων αυτών είναι σχεδόν πάντα χειρουργική, λόγω της συχνής συμμετοχής των αρθρικών επιφανειών και με σκοπό την ταχύτερη δυνατή κινητοποίηση της άρθρωσης του ασθενούς και του ασθενούς εν γένει.

Η συγκράτηση του κατάγματος γίνεται συνήθως με τη χρήση ειδικών ανατομικών πλακών και βίδες, με σκοπό την κατά το δυνατόν αρτιότερη ανάταξη των οστικών τεμαχίων. Συχνά απαιτείται διάνοιξη της άρθρωσης με σκοπό την έκπλυση συγκεντρωμένου αίματος εντός αυτής, αλλά και με σκοπό την αποκατάσταση της αρθρικής επιφάνειας.

Πιθανές επιπλοκές των επεμβάσεων αυτών αποτελούν η λοίμωξη μαλακών μορίων ή της ίδιας της άρθρωσης, ο τραυματισμός αγγείων ή νεύρων, κυρίως της μηριαίας αρτηρίας, του ισχιακού ή του περονιαίου νεύρου.

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό ραχιαία ή γενική αναισθησία. Ο ασθενής παραμένει συνήθως για μία με τρεις ημέρες στο νοσοκομείο. Τα υλικά οστεοσύνθεσης αφαιρούνται, σε νέους ασθενείς , μετά από 2 χρόνια.